Plaża

Spotkali się wyjątkowo nie w restauracji, ale na plaży, wtapiając się w tłum ludzi, którzy spacerowali we wszystkich kierunkach. Większość osób dopiero szła rozłożyć ręczniki i zająć najlepsze miejsce na gorącym, złotym piasku. Pogoda sprzyjała takiemu rodzinnemu wypoczynkowi. Zresztą w takich miejscach, jak to, wszyscy zapominali, że w mieście trudno znaleźć choć odrobinę spokoju.

Quattrone przyszedł pierwszy. Tym razem naprawdę zależało mu na tym spotkaniu. Gra toczyła się o zbyt wysoką stawkę, więc nie mógł zgrywać jakiegoś zblazowanego mafiosa, zwłaszcza, że z inspektorem nie dało się rozmawiać na odczepnego.
Ruszyli w stronę stolików, przy których jeszcze nikt nie siedział. Nie bawił się w jakieś głupie gadki, by zyskać na czasie czy udawać elokwentnego, więc od razu przedstawił Archiaco, czego od niego chciał i co w zamian mogłaby otrzymać policja.

- Chodzi o to, że w tym momencie dla was i dla nas będzie o wiele lepiej, jeśli skończy się to znikanie towaru, naszego towaru – podkreślił Quattrone – który potem trafia w obce ręce. Poza tym cała dostawa będzie wasza. Wpiszesz to w akta, jako kolejną doskonałą akcję policji i dowód na dalszą obiecującą współpracę z policją z Reggio. Zresztą tamci też nie będą narzekać. Wrobimy mafię z ich miasta w przemyt.

Cesare długo wpatrywał się w Quattrone w zupełnym milczeniu. Zdarzało się, że sobie pomagali, szli na rękę, czasem coś zatajali, by z kolei później coś wyjawić, ale nigdy nie chodziło o tak zorganizowaną akcję policji i mafii, w dodatku w innym mieście, gdzie Archiaco nie chciał manifestować swoich „znajomości”.
Mężczyzna potarł podbródek i nawet nabrał powietrze w płuca, żeby coś powiedzieć, ale zupełnie nie wiedział, co. Tak jawnej propozycji nie spodziewał się usłyszeć, ale z drugiej strony sprawy zaszły już za daleko, czego i on doświadczył na własnej skórze.

Rozejrzał się dyskretnie wokół siebie, ale dla nikogo nie stanowili obiektu zainteresowań, no może za wyjątkiem dwóch ładnych dziewczyn, które strzelały oczami w ich kierunku, ale Cesare niewiele sobie z tego robił. Przynajmniej teraz nie miał na to czasu. Znów popatrzył na swojego rozmówcę i sięgnął po sok, który stał zupełnie nietknięty. Po chwili namysłu odstawił szklankę na powrót.

- Te wasze pieprzone dostawy już trafiły w niepowołane ręce. Wiesz, z czego strzelano do mnie wtedy, we włoskiej dzielnicy? Z karabinu Thomsona. Dobrze, że to tylko postrzał i gość nie miał tyle wprawy, by dobrze posługiwać się tą amerykańską zabawką. Inaczej dostałbym kulkę w łeb. O ile się nie mylę, to wasi ludzie używają tej broni, prawda?

Quattrone odchyli się do tyłu i założył za kark dłonie. Nie przewidywał, że Archiaco nawiąże do tej strzelaniny w włoskiej dzielnicy, w której jego chłopcy nie brali udziału. Kiedy tylko o niej usłyszał, popytał tu i tam, przekonując się szybko, że to nuova famillia narobiła tego całego zamieszania. Natomiast nikt nie umiał powiedzieć, z jakiego powodu zaogniono całą tą sytuację, a już z pewnością nie wiedział, z jakiej broni wtedy strzelano.

Rewelacje, jakie mu sprzedał inspektor tylko podkreślały wagę całej sprawy. Najwidoczniej ci zdrajcy z Reggio sprzedawali broń tutaj do Anchor. Tak naprawdę, kto mógł im udowodnić, że ludzie z nowej mafii nie mogli zaopatrzyć się w taką samą broń, co oni i ściągnąć ją do Włoch. Mieli takie same dojścia, jak oni. Tym bardziej trzeba było ukrócić samowolę dostawców z Reggio.
Quattrone westchnął ciężko i po raz pierwszy, od kiedy przyłączył się do macierzystej mafii, poczuł, jak bardzo wszytko się zmieniło.

- To nie nasza strzelanina – zaprzeczył, choć nie było to konieczne. Inspektor miał taką minę, jakby od dawna doskonale o tym wiedział. – Ale tym bardziej musimy sobie pomóc. Owszem, policja może nas olać, ale wtedy my nie damy sobie rady w Reggio i osłabimy swoje szeregi tutaj, a dostawy wciąż będą trafiać do tych z nuova i do innych miast środkowych Włoch. Z drugiej strony, wy też nie chcecie tracić swoich ludzi. Dlatego możemy sobie pomóc.

Archiaco ledwie powstrzymał się, by klasnąć. Quattrone wydawało się to takie proste. Pomóżmy sobie. Inspektor doskonale wiedział, jak to działa. Mafia wykorzystywała wszystkie dostępne środki i sposoby. Jeśli trzeba, to nie wzbraniała się przed kontaktami z policją.
Skoro więc tak pogrywali sobie z nimi, to w tej chwili mógł zażądać wiele.

- Nie powiedziałeś nowości - Cesare skrzywił usta w mało przyjemnym uśmiechu - wiem, że to nie wasza strzelanina, bo w waszego człowieka strzelano.

Zapadła dziwna cisza, którą zaraz chciał przerwać mafioso, ale Archiaco uniósł lekko dłoń.
- Nie pytaj mnie o szczegóły. Wiem tylko, że nasi zabrali go w jakieś odosobnione miejsce. Wiem, że był ranny i sporo wiedział, jeśli nuova famillia zrobiła sobie tyle trudu, żeby go dopaść.
Skrzyżował ramiona na piersi. Niech się mafia martwi i musiało tak być, po na chwilę na twarzy Quattrone pojawiło się ledwie zauważalne zmieszanie.
- Skoro wszystko mamy jasne, a wy macie sporo do przemyślenia, przedstawię nasze warunki. Akcja wchodzi w grę, ale... Lewa dostawa również będzie nasza, a przynajmniej jej część. Podejrzewam, że kilka osób z mafii będzie musiało "zniknąć" podczas tej akcji, ale większość jej członków ma przeżyć i trafić przed sąd. Poza tym nic nie stoi na przeszkodzie byście zabawili się w dobrych samarytan i pomogli wyposażyć dwa posterunki. Wasi ludzie potrafią przecież robić interesy, więc pieniędzy wam nie brakuje. I jeszcze jedno. Nie przyjmujcie do swoich szeregów młodych sierot z przytułków.

Archciago wstał i przez moment patrzył na Quattrone z góry.
- To ostatnie żądanie jest priorytetowe i nie należy ono do policji. Daj znać, jak pogadasz z swoimi i zapadnie decyzja.
Odszedł bez słowa pożegnania.